Opening op donderdag 12 juni van 18u30 tot 20u30.
Tentoonstelling van 13 juni t.e.m. 27 juli, van woensdag tot zondag van 13u tot 17u.
In het kader van de Zomer Feest georganiseerd bij la Maison du Prieur op het domein van het Rood Klooster op zaterdag 28 juni, het Kunstcentrum organiseer een gratis rondleiding van de tentoonstelling op 14u. Inschrijvings : edurougecloitre@gmail.com. Op deze dag speciale openingstijden : 11u-17u en gratis toegang voor alle bezoekers.

---

Yvette Lichtfus is een Belgische tekenares en schilderes, geboren in Aarlen. Haar ontmoeting met de Antwerpse schilder Prosper de Wit, die ze de rest van haar leven 'haar meester' zou noemen, in een schuilplaats tijdens een bombardement in 1940, is een duidelijke aanzet tot haar artistieke roeping.   

Het jaar daarop begint ze les te geven aan de Brusselse Academie, waar ze niet alleen in het schilderen veel talent aan de dag legt, maar ook in het werken met houtskool en grafiet. Ondanks de context van de bezetting, opent die leertijd de deur van de ateliers van Henri Van Haelen en later Alfred Bastien, een bekende kunstenaar in het Rood Klooster.  

België kent in die tijd een sterke artistieke bloei, maar Yvette Lichtfus weigert bij een beweging te 'horen', naar eigen zeggen omdat ze anders 'bang is haar vrijheid te verliezen'.[1] Toch getuigt haar werk van een diepe affiniteit met de traditie van de Vlaamse meesters en leunt het dicht aan bij het post-impressionisme van die tijd.  

Haar werk sluit ook aan bij een minder bekende Belgische kunststroming: het luminisme. Deze strekking komt voort uit het Franse impressionisme en wordt gekenmerkt door het spel met helderheid, met kleuren die baden in het licht en een realistische thematiek. Yvette Lichtfus
' werk kent veel succes, zoals blijkt uit de zilveren medaille die ze in 1948 krijgt op het Salon des Artistes Français in Parijs voor haar werk 'La Bonnetière', amper een paar jaar na het begin van haar opleiding. 

Haar artistieke productie omspant een opmerkelijke periode, van 1941 tot 2012 – 70 jaar ononderbroken creatie. Haar hele leven is gewijd aan kunst en ze zal steeds ijveren voor de erkenning van het kunstenaarsstatuut. In haar werk behandelt ze ook de sociale en politieke kwesties die haar nauw aan het hart liggen, zoals blijkt uit 'Hommage aux opprimés', een 1,5 meter hoog doek geschilderd in 1986.  

Landschappen en bosgezichten vormen een belangrijk deel van haar werk, en later ook portretten en stillevens. Het gebruik van potlood, penseel en pastel getuigt van de impressionistische invloed, het streven om de tijd en het voorbijgaande moment vast te leggen. Ze neemt dit gereedschap mee op haar wandelingen rond het Rood Klooster, waar ze drie keer zal tentoonstellen.  

Tot slot komt Lichtfus' kenmerkende beeldtaal duidelijk naar voren in haar intieme scènes van het gezinsleven en haar landschapsgezichten. Hierin weet ze een gevoel van nabijheid te creëren, in 'een zoektocht naar natuurlijk licht en emotie'.[2] 

Deze retrospectieve tentoonstelling, georganiseerd in samenwerking met de familie van de kunstenares, hoopt nieuw licht te werpen op het werk van Lichtfus, die dit jaar haar 100e verjaardag zou hebben gevierd.